[N][Z] Kilka prostych słów.

Taida · Wysłany: Pon 16:45, 24 Mar 2008 Temat postu: [N][Z] Kilka prostych słów.

Ostatnio dopadła mnie bliżej nieokreślona wena, poniekąd spowodowana słuchaniem wolnych piosenek, jak i również samym życiem. Spłodziła ona coś, co znajduje się poniżej.
Inspirowana wiosenną, gwieździstą nocą.

Z dedykacją dla Niki. Ku czci naszej przeszło dziesięcioletniej przyjaźni. Wiem, że nie od początku rozumiałyśmy się tak doskonale, jak teraz, jednak mimo wszystko to szmat czasu.
I wybacz, że... taka tematyka. `Nie wiesz, o co biega w Naruto`, jak mi to kiedyś wytłumaczyłaś, ale mimo wszystko mam nadzieję, że chociaż trochę Ci się spodoba. [Ewentualnie skopiesz mi tyłek, jak się spotkamy. xDD]

~*~*~

- Co ty tu robisz o tej porze?
- Lubię patrzeć na uśpione miasto. Wydaje się takie tajemnicze. W niczym nie przypomina wioski za dnia.
- Masz rację. Pamiętasz, jak kiedyś spędziliśmy noc w lesie? Było równie ciepło. Niecałe dziesięć lat temu.
- Mówisz o etapie socjalizacji w drużynie? Tak. Nasza czwórka i początek całej tej historii.
- Byliśmy młodzi, niedoświadczeni. Wydawało nam się, że już wszystko potrafimy, choć w rzeczywistości wyglądało to nieco inaczej. Uwielbialiśmy rywalizację, która…
- Stop! To WY ją uwielbialiście. Ja byłam zmuszona patrzeć, jak wzajemnie obijacie sobie… tyłki. Chociaż i tak zawsze obrywałeś od Sasuke.
- Bo dawałem mu fory.
- Ciesz się, że cię nie słyszy. Wracając do historii: Tamtego dnia też walczyliście…
- Nazwał mnie burakiem!
- … a ty go uderzyłeś. Amatorska walka żółtodziobów. Ale przyznam, że było dość nieprzyjemnie. Na szczęście Sensei was rozdzielił…
- … i przygotował ramen pokoju. Tak między nami mówiąc: Do dziś pamiętam, że makaron był rozgotowany. Dlaczego się śmiejesz?
- Cały ty. Ramen, ramen i ramen. No, może jeszcze walka. Nie mam pojęcia jakim sposobem zająłeś miejsce Tsunade.
- Podważasz mój autorytet.
- No już. Nie bądź taki naburmuszony. Lepiej przypomnij sobie swoją pierwszą technikę.
- Sexy no Jutsu? Tak, to był mój pierwszy ninja-sukces.
- Słucham?
- Wiesz ilu ludzi się na to nabrało?
- Owszem. Między innymi Jiraya i Iruka.
- Pamiętam minę tego drugiego. Jego wrzaski: „Nigdy więcej tego nie rób!” do dziś krążą mi po głowie.
- Posłuchałeś?
- Oczywiście, że nie. Chociaż od tamtej pory jedną z moich głównych ofiar został Jiraya. Ale znając jego zamiłowanie do pięknych niewiast, chyba nie miał mi tego za złe.
- Mam nadzieję, że Suo nie pójdzie w twoje ślady.
- Boisz się o niego?
- Nie. Boję się o wioskę!
- Uważam, że Konoha dawno nie miała tak wybitnie uzdolnionego dziecka. No, od czasu, kiedy ja skończyłem akademię.
- Ty chyba żartujesz?!
- Nie. Mały już potrafi dokonać przemiany Jutsu.
- Naprawdę?
- Tak. Kiedy wracam do domu, po całej kuchni skaczą pomarańczowe żaby z motylimi skrzydełkami.
- Szykuje się twój znakomity następca.
- Wyczuwam strach w twoim głosie. Czyżbyś zastanawiała się nad losami świata w przeciągu następnych pięćdziesięciu lat?
- … Biedna Hinata. Chyba będę musiała się z nią zobaczyć…
- Co ty tam mruczysz pod nosem?
- Och, nic.
- Jako matka chrzestna masz obowiązek towarzyszyć Suo w jego drodze ku dorosłości. Ucieczka z Konohy nic nie da.
- Skąd wiesz, o czym myślałam?
- Znam cię niemal całe życie.
- Aż dziwne, że tyle z tobą wytrzymałam.
- Ranisz moją dumę!
- …
- Hej, ja tylko żartowałem.
- Wiesz, zawsze chciałam mieć brata. Ty świetnie sprawdzasz się w tej roli, mimo że nie jesteśmy ze sobą spokrewnieni.
- Skoro już przy tym jesteśmy… Cieszę się z faktu, iż kiedyś dałaś mi kosza. Gdyby nie to, nie wiem czy siedzielibyśmy tu dziś i wspominali. Bardzo cenię sobie naszą przyjaźń.
- Ja też. To jedna z piękniejszych rzeczy w moim życiu.
- Tak właściwie… czym jest przyjaźń? Czy to tylko niewidzialne więzy łączące ludzi?
- Przyjaźń to piękny kwiat kwitnący w naszych sercach. To uczucie zupełnie odmienne od miłości, choć równie ważne. Przyjaźń to uśmiech na twarzy i świadomość, że jest ktoś, kto cię rozumie, kto jest przy tobie nawet w najgorszych chwilach. Pociesza lub karci. Śmieje się lub płacze. Albo po prostu milczy. Bo milczenie w przyjaźni nie jest czymś złym – prawdziwy przyjaciel rozumie cię bez słów.
- Pewnego rodzaju telepatia?
- W rzeczy samej.
- Zatem mogę śmiało stwierdzić, że czasem miewam trafne przeczucia. Kiedy wieczorem siedzę w gabinecie i próbuję skończyć podpisywanie papierów, zdarza się, że nachodzi mnie pewna myśl, która mówi, iż coś ci się stało. Raptem parę godzin później – rankiem - wchodzisz do mojego biura i na pytanie, dlaczego masz zabandażowaną dłoń odpowiadasz: „Wczoraj późnym wieczorem oparzyłam się przy prasowaniu”. To naprawdę działa.
- Jesteś okropny. To zdarzyło się zaledwie dwa razy!
- Ty też jesteś okropna, bo mi nie wierzysz.
- … dziękuję ci.
- Za co?
- Za to, że jesteś i byłeś. Szczególnie, gdy cię potrzebowałam. Że wspierałeś mnie nawet, kiedy sama w siebie zwątpiłam. Dziękuję za to i za wiele innych rzeczy – również za obietnicę, którą spełniłeś mimo upływu tylu lat. Zmieniłeś moje życie. Zresztą… chyba nie tylko moje.
- Zapomniałaś o czymś: Nigdy nie rzucam słów na wiatr.
- Jestem szczęściarą.
- Dlaczego?
- Bo mam ciebie, Naruto.

~*~*~

Koniec.

Gość · Wysłany: Pon 20:08, 24 Mar 2008 Temat postu:

Moja kochana:*
Po pierwsze dziękuję Ci za tą dedykację.
Eh i mimo to ze nie wiem o co chodzi w Naruto, to bardzo mi sie podoba twoje opowiadanie. Wiesz ze jestem i zawsze będe z Tobą. Hm. Uświdomiłam sobie, że kogos takiego jak ty już nigdy nie spotkam. Nikt nie będzie już dla mnie tak ważny jak ty. Mam nadzieję ze nasza przyjaźń przetrwa kolejne dziesięć lat a nawet dłużej.

Bardzo Ci dziękuję.... że jesteś^^:*

Taida · Wysłany: Pon 21:23, 24 Mar 2008 Temat postu:

Gość · Wysłany: Wto 10:22, 25 Mar 2008 Temat postu:

A ja czekam na dalszy ciąg opowiadania. Mimo, że nie wiem o co chodzi w Naruto...xD ^^-

Taida · Wysłany: Wto 15:05, 25 Mar 2008 Temat postu:

Nie będzie ciągu dalszego. xD To jednopartówka. ^^

Gość · Wysłany: Wto 16:32, 25 Mar 2008 Temat postu:

A. no to mów odrazu...xD

Taida · Wysłany: Wto 16:37, 25 Mar 2008 Temat postu:

Ale tam wyraźnie pisze:

Gość · Wysłany: Wto 16:52, 25 Mar 2008 Temat postu:

ej no. nie zauwazylam...xD <lol2>

Trish

Krótki, ale jakże dużo wprowadza. Mały urywek z rozmowy Naruto i Sakury, ale wszystko jest opisane. Ich przyjaźń, dążenie do niej i to co jest teraz. Bracia idący razem przez życie. Oboje ułożyli sobie życie i są szczęśliwi. Sakura chciała uciec z Konoha, więc Sasuke jednak nie wrócił... Ale Sakura z pewnością nie wybrała sobie nikogo innego... Miłości się tak łatwo nie wyzbywa... Wiem coś o tym... Ale to o nich nie o mnie Wink

Naruto został Hokage, tak jak zawsze tego pragnął. Spodziewałam się tego, ale po tym jak sprowadzi Sasuke. Zawsze jestem po swojej opcji, ale ten fick i tak mi się spodobał Smile

Jak zawsze mówię masz wielki talent i tylko czekam na to jak wydasz w przyszłości książkę, przyjdziesz kiedyś do jakiegoś biura, a tam ja jako sekretarka z serduszkami zamiast oczu będę Cię obsługiwać Smile

Milionerka spotyka zwykłą dziewczynę... Ciekawe co byś wtedy zrobiła, jakbyś mnie oczywiście poznała Wink

Suo... Ma świetnego ojca, kochającą matkę i oboje rodziców jako przykład doskonały. Oboje dążą do swojego celu. Naruto do Hokage, Hinata do wzajemnej miłości Naruto. I jeszcze wiele innych wyśmienitych cech Smile

Brakuje tam tylko małego czarnowłosego chłopczyka, który byłby światłem dla klanu Uchiha. Ale myślę, że to będzie w kontynuacji ;D

AleXa

Hmmm... czy ja mogę coś jeszcze dodać po poście Trish... Kuso wyprzedziłaś mnie, a ja nie miałam weny na komentarze T_T.

Dobra nie smęcę tylko przejdę dalej... Jakoś nie wyobrażam sobie takiego drugiego Naruto. Gdy tylko ludzie w Konoha się o tym dowiedzieli, za pewne rozpoczęli wielką żałobę. za to Tauchi i Ayame mają pewnie więcej pracy w Ichiraku ^^. Cieszę się, że tak to wszystko rozegrałaś. ta wzmianka o Jirayi, niemal śmiałam sie do łez. ( Tobie Trish chyba nigdy nie wybaczę, że go zabiłaś T_T ). Wydawałoby się, ze wszyscy są szczęśliwi i cała wioska wręcz pęka w szwach od tej cudowności. To byłby piękny koniec tego anime. Że też wodze fantazji mogą doprowadzić nas aż tak daleko. Wspominania są piękne... Wypowiadane w tak malowniczą noc przez dwie niemalże najbliższe sobie osoby sprawiają, ze świat wydaje się pełen nieodkrytych barw, które tylko czekają aby jakiś ciekawski człowiek ujrzał je i wyprowadził z mroku na światło dzienne. Wiesz podsumowując mój wywód, jedyny wniosek, który mi się nasuwa to to, że musisz niebawem napisać coś jeszcze, bo czujemy ciągły niedosyt Smile

Taida

Trish napisał/a:

Carolynn

Taida, Ty wiesz, że ja Cię podziwiam. I chyba nikogo nie zaskoczę, jeżeli powiem, że bardzo mi się podobało. Bo tak oczywiście było.
Przyznam, że dopiero drugi raz w życiu czytam jednopartówkę złożoną z samych dialogów i drugi raz się przekonałam, że jest to świetny pomysł. Interesująca odskocznia od stereotypów i pojawiających się w sieci, ostatnim czasem, dziesiątek praktycznie takich samych opowiadań.
Cenię sobie u ludzi oryginalność i za to kolejny wielki plus.
Rzeczywiście, nocna sceneria daje niesamowity efekt i jest porą, która aż skłania do zwierzeń i wspomnień. Cudownie mi się czytało o rozmawiających ze sobą, nareszcie szczęśliwych i spełnionych, Naruto i Sakurze. Obydwoje najwyraźniej osiągneli swoje cele i zrealizowali plany, które powstały w ich głowach, jeszcze w okresie dziecięcym. Choć nigdy nie było łatwo, a los stawiał przed nimi tak wiele przeciwności, nareszcie im się udało. Zło zostało pokonane, te smutne, pełne łez i bólu czasy minęły, a oni teraz mogą w pełni cieszyć się sobą, siedząc pod nocnym niebem i wspominając dawne chwile. Jak mnie się marzy taka przyszłość dla nich. Tyle musieli przejść. Naprawdę im się to należy.
Tak pięknie to opisałaś, że bez trudu mogłam sobie wyobrazić tą scenę, a oprócz tego inaczej spojrzałam na całe "Naruto". Zwątpienie, które mnie ogarnęło po przeczytaniu chaptera 396 odeszło w niepamięć, gdy pokazałaś mi tą cudowną wizję. Jeszcze wiele ich czeka, ale to wszystko musi się skończyć szczęśliwie. Tak, żeby w dalekiej przyszłości mogli zasiąść razem pod rozgwieżdzonym niebem w pewną ciepłą noc, szczęśliwie wspominając. Wszyscy trzej. Na to zasłużyli.
Podsumowując - Kocham Cię i wielbię. Znacznie poprawiłaś mi humor i za to - dziękuję.

Trish napisał/a

Taida

Carolynn napisał/a:

Ayame

Ekhem, więc jak coś się dzieje to ja muszę tu oczywiście się zjawić. Bo jakże by inaczej, hehe *zaciera rączki*. Ale cóż ja biedna teraz mogę napisać skoro wszyscy już wyrazili swoje zdanie i to tak... rozlegle? No dobra. Więc... Taida Ty wiesz, że ja uwielbiam Twój styl? Nie, nie mówiłam Ci? Moja skleroza. A zatem. Uwielbiam. Nie, poprawka. Ja również kocham! Zakochałam się w tej jednopartówce i we wszystkich notkach, które wyszły spod Twojej klawiaturki. Teraz to tez nie był wyjątek.
Wspaniale opisane relacje między Sakurą i Naruto. Tym większa trudność, bo postawiłaś na same dialogi. Naprawdę ciężko jest dobrze wyrazić uczucia poprzez rozmowę, nie opisując ich w żaden sposób. Tobie się to udało, więc dlatego wielkie brawa ode mnie.
Bardzo miło mi się czytało, a uśmiech gościł cały czas na moich ustach.
Był moment, że nawet wybuchnęłam śmiechem. ^^
Nie mam słów. Po prostu świetnie.
I tak samo liczę na kolejną Twoja jednopartówkę. ;]

Chihiro

Bardzo fajne tylko czemu jednopartówka? *głupia mina wyrażająca zdziwienie*

Taida

Chi, a tak jakoś wyszło. ;p
Ale cieszę się, że się podobało. ; )

Chihiro

Ahhh...no niestety jaoś przeżyje...Ale ide czytac inne