Sasuke&Sakura

AleXa · Wysłany: Nie 2:36, 30 Mar 2008 Temat postu: Sasuke&Sakura

Hmmm... Oczywiście AleXa jako, że nie znalazła uznała, że należy założyć tu temat o tej cudownej parze, do której między innymi wy dwie mnie przekonałyście Smile

Założyciel: AleXa

Członkowie:
- Taida
- Trish
- Ayame
- Karim

AleXa

Hmm skoro tak... Chciałabym abyście wszystkie opisały w kilku zdaniach jak
według was powinno wyglądać wyznanie miłości Sasuke do Sakury ^^
Chodzi mi o okoliczności i słowa wypowiedziane przez niego. I proszę nie róbcie sobie z tego jaj, to ma być szczere i tak jak naprawdę chcielibyście aby to sie wydarzyło.

Ciemna noc rozpościerała swe skrzydła nad pogrążoną we śnie Konohą. Wszyscy ludzie zestresowani własnymi problemami znajdowali w niej właśnie ukojenie chwaląc ja ponad niebiosy. Tylko różowowłosa kunoichi nie spała. Nie była w stanie dziś usnąć przeczuwając, że wydarzy się coś ważnego. Stojąc w pamiętnym miejscu, przy tej ścieżce na której to właśnie wyznała Sasuke swoja miłość wsłuchiwała się w szum liści delikatnie trącanych ruchami powietrza zwanymi wiatrem.
- Sakura... - Usłyszała za sobą tak dobrze znany głos... Nie odwróciła się jednak by nie przekonać się, ze było to wyłącznie urojenie. Po chwili poczuła jego dłoń na swoim ramieniu. - Sakura...
- Sasuke... kun... - Powoli przyciągnął ją w swoim kierunku i przechylił jej twarz w swoją stronę. - Sasuke- kun to naprawdę ty! - Krzyknęła rzucając mu sie w ramiona i przytulając mocno. Opamiętała sie i odsunęła szybko.
- Wybacz- Szepnęła, dopiero po jakiejś minucie patrząc na jego twarz. Mocno, męsko oznaczone rysy twarzy.
- Sasuke- kun jesteś ranny?! - Krzyknęła znów przecinając tym odgłosem cisze panującą w koło.
- Sakura... Uspokój się. To nie moja krew... Teraz już wszystko jest dobrze- Przyciągnął ją jeszcze bliżej siebie. - Wszystko...
Po jej policzkach powoli zaczęły spływać łzy radości oraz wzruszenia.
- Nie zostawiaj mnie już... - Powiedziała wtulając się w jego odsłoniętą klatkę piersiową i wdychając jego zapach.
- Nie zostawię

Wiem, że troche banalne ale no po prostu uważam, że to byłoby piękne. żadnego "kocham Cię" tu jest wszystko jasne Smile

Czekam na wasze wersje Smile

Ayame

Powiem Ci szczerze, że ja innej wersji NIE WIDZĘ. Wyobrażam sobie to wręcz podobnie.
Hm, tym bardziej, że Sasuke nie jest osobą gotową powiedzieć od razu te dwa ważne słowa, które przez tyle lat były dla niego obce, wyrażały zupełnie nieznane dla niego uczucie. Z czasem jednak... możliwe...

Karim · Gość

Hmmm....według mnie mogłoby to wygląda mniej więcej tak...Uporał się z bratem, z Akatsuki, wrócił do wioski, minęło te kilka miesięcy, przez ten czas on zączął czu do przyjaciółki coś więcej... powiedzmy bał się tego. Bał się, że może ją skrzywdzi i nie podołac tej miłości i postanawia znów odejśc...bowiem wmówił sobie, że nie jest mu pisane szczęście ale samotnośc...i tak się złożyło, że spotyka ją w tym samym miejscu co kilka lat temu ją zostawił...

- Kocham Cię! - krzyknęła zamykając oczy. Deszcz dużymi kroplami uderzał w ziemię robiąc sporo hałasu o nic. - Po tylu latach ja nadal Cię kocham...- wyszeptała.
łzy niczym mały strumyczek wypływały z jej oczu. Zaciskała ręce o brzeg swej sukienki i drżała z bólu i rozpaczy. - Nie odchodź...błagam Cię nie odchodź...nie zostawiaj mnie... - łkała. Tak bardzo go kochała. Tylko przy nim odzyskiwała pełnię życia, tylko przy nim widziała szczęście. A on...
Nagle poczuła jak ktoś obejmuje ją od tyłu. Zaciska ręce na jej tali i przyciaga do siebie, mocno przytulając. Jego głowa spoczęła na prawym ramieniu dziewczyny i wtulił się w jej włosy. Czuła jego ciepły oddech na szyi. Krople spływające po jego twarzy. Nie otwierała oczu. Mocniej je zacisnęła. Bała się, że jeśli je otworzy on zniknie...okaże się snem...tylko jej snem...

Był wściekły. Sam nie wiedział dlaczego... To miejsce. Ona. Jej łzy. Po co ona tak się nim interesuje? Po co się tak o niego martwi? Po co, no po co?! Czy jest tego wart?! Odwrócił się od niej bez słowa i zaczął odchodzic. Był już prawie za bramą gdy doszedł go stłumiony krzyk Sakury. Powiedziała to. Powiedziała to co pięc lat temu. Natychmiast, sam nie wiedział dlaczego to zrobił znalazł się tuż za nią. Słyszał jej szloch, patrzył jak drżała. Stał tak nie wiedząc co zrobic i wtedy usłyszał. : - Po tylu latach ja nadal Cię kocham...- wyszeptała. Oniemiał. Nie sądził..nie przypuszczał.. - Nie odchodź...błagam Cię nie odchodź...nie zostawiaj mnie... - łkała. Nie wytrzymał. Objął ją i wtulił się w jej miękkie ciało. Ubrania mokre od deszczu kleiły się do ciała. Ta piękna kobieta w jego ramionach znów płakała przez niego. On tak naparwdę nie chciał tego. Odsuwał to uczucie od siebie myśląc, że pozwalając mu nad sobą zapanowac nie podoła mu. Bał się tego. Mocniej się w nią wtulił. Zawsze tego pragnął. Jej bliskości.

Stali tak wtuleni w siebie. Deszcz duzymi kroplami rozbijał się o ich ciała. Lecz nie ukrył łez dziewczyny ani bólu jaki ukazał się w czarnych oczach chłopaka. Powoli jej łkanie ucichło. Czuła się tak cudownie w jego ramionach. Tak bardzo pragnęła choc odrobiny miłości z jego strony...
Nagle poczuła, że uścisk się rozluźnia. Mocniej zacisnęła powieki nie chcąc tracic tego cudownego momentu. Ale on nie odszedł. Odwrócił ją ku sobie. Objał ją w pasie i przyciagnął do siebie przylgnąwszy czołem do jej czoła. Teraz i on czuł jej niespokojny ciepły oddech na sobie, widział łzy wypływajace z jej oczu. Stali tak w milczeniu chwilę czasu. Rozkoszowali się tą bliskością, której tak bardzo pragnęli a którą tak długo skrywali w sobie.
- Kocham Cię, Sakura. - usłyszała cichy szept Sasuke. - Kocham Cię tak jak nikogo nigdy nie kochałem.
Łzy zalały twarz Sakury mieszając się z deszczem. Podniosła ręce, które zwisały jej wzdłuż ciała i zarzuciła je na szyję chlopaka.
- Nie odchodź...Nie zostawiaj mnie...Tylko nie to. Nie teraz..Nie znowu..
- Nie zostawię...

Może w dużym stopniu jest podobne do wyobrażenia Alexy ale jednak dla mnie byłby w stanie powiedzie kocham.

PS. Kurcze, "c" z kreseczką mi nie chodzi bo alt mi się spieperzył, że tak delikatnie powiem...

Ayame

Również świetnie opisane. Otaczają mnie same talenty. T.T
Hm, ale to czy powie i tak pozostanie na razie, a może na zawsze, tajemnicą...

Karim · Gość

może dożyje zakończenia tej mangi...któż to wie? a może będę ją czytac jeszcze ze swoimi wnukami? *brrr...przeszły ją dreszcze* ja już o wnukach jak własnych nie mam dzieciaków xD

Carolynn

Taida napisał/a

AleXa

Wiesz zawsze słowa wypowiedziane przez pana Uchihe tak strasznie poruszają moje serce... I szczerze wam powiem, że nie jest to jakiś wstrząs szczęścia... Chce mi sie płakać ilekroć to słyszę bez względu na liczbę powtórzeń... Chciałabym wypowiedzieć się dłużej na temat tego, że tak powiem fragmentu, jednak znasz moje zdanie odnośnie go. Pisałam Ci zdaje sie komentarz ^^

Więc z tego co pamiętam, całość była tym co tak bardzo chwytało za serce i wzruszało niesamowicie, w każdym bądź razie ckliwą AleXę na pewno. Pamiętam, że ryczałam na początku Razz

Taida

To ja dam arty. ; DD

[link widoczny dla zalogowanych]
Zakochałam się w tym rysunku. Chciałabym tak rysować. Taki niesamowity klimat... I Sasuke z Sakurą, oczywiście. ; )

[link widoczny dla zalogowanych]
To już mniej romantyczne, klimatyczne. Wręcz smutne. Ale i tak piękne.

[link widoczny dla zalogowanych]
Czyli to, o czym marzymy. ; DD

Ogólnie mogłabym dać wszystkie arty Nami86, ale zakładam, że większość i tak je widziała. ; pp

AleXa

Ooo!! I właśnie tak będę kiedyś rysować ^^ Nie no arty prześliczne... Choć
wizja ciąży przeraża mnie niesamowicie to to jest w jakimś sensie takie
urocze *_*

Ayame

Bardzo urocze. ^^ Uwielbiam takie arty. *.*
Tam, gdzie są razem jako rodzina to się wprost rozpływam.
Na niektóre obrazki mogę patrzeć godzinami. Wpatruje się w nie całe wieki.

Nami86 rzeczywiście widziałam już obrazki i są to jedne z piękniejszych, które mam okazję oglądać i podziwiać.

A tak przy okazji.
[link widoczny dla zalogowanych]
Tylko kolorowe.